New York Konvansiyonu Uyarınca Tahkim Anlaşmasının Geçerliliği ve Ehliyet

New York Konvansiyonu Uyarınca Tahkim Anlaşmasının Geçerliliği ve Ehliyet

Derneğimiz Genel Sekreteri Melis Sılacı Korkmaz’ın “New York Konvansiyonu Uyarınca Tahkim Anlaşmasının Geçerliliği ve Ehliyet” isimli yüksek lisans tez çalışması kitap haline getirilerek Ağustos ayında Onikilevha’dan yayınlandı.

Yabancı hakem kararlarının tenfizindeki ilk şartı kapsamlı olarak inceleyen bu çalışmada tahkim anlaşmasının geçerliliği ve ehliyet kavramlarının ne şekilde anlaşılması gerektiği ele alınmaktadır.

 

Arka Kapak Yazısından

Yabancı hakem kararlarının Türkiye’de tenfizi bakımından karşılaşılan ana problem, tenfiz yargılamalarında tahkimi kaybeden tarafın tüm tenfiz engellerini bir yığın olarak ileri sürmesi, mahkemelerin de bu engelleri hakem kararını neredeyse boşa çıkaracak şekilde yorumlayabilmeleridir. Bunun sonucunda basit yargılama usulü uyarınca ve révision au fond yasağı gözetilerek yürütülmesi gereken tenfiz yargılamaları senelerce sürüncemede kalmaktadır. Bu nedenle, tenfizin reddi sebeplerinin Türk mahkemelerince nasıl yorumlanması gerektiği Türk tahkim camiasında her daim gündemde olmuştur. Tahkim anlaşması tahkimin olmazsa olmaz koşulu ve gerek tahkim yargılamasının gerekse hakemlerin yetkilerinin dayanağıdır. Bu nedenle Milletlerarası Özel Hukuk ve Usul Hukuku Hakkında Kanun’da ve New York Konvansiyonu’nda yabancı hakem kararlarının tanınması ve tenfizi öncelikle taraflar arasında geçerli bir tahkim anlaşmasının bulunması şartına bağlanmıştır. Söz konusu tenfiz şartını kapsamlı olarak inceleyen bu çalışma tahkim anlaşmasının geçerliliği ve ehliyet kavramlarının ne şekilde anlaşılması gerektiğini ele almaktadır.

 

İçindekiler:

GİRİŞ
BİRİNCİ BÖLÜM
YABANCI HAKEM KARARLARININ TANIMASI VE TENFİZİNE GENEL BAKIŞ
1.1. YABANCI HAKEM KARARLARININ TÜRKİYE’DE TANINMASI VE TENFİZİ
1.1.1. Genel Olarak
1.1.2. Tanıma ve Tenfiz Kavramlarının Farkı
1.2. NEW YORK KONVANSİYONU’NA GÖRE YABANCI HAKEM KARARLARININ TANIMA VE TENFİZ ŞARTLARI
1.2.1. Uygulama Alanı
1.2.2. NYK Uyarınca Tanıma ve Tenfiz Şartları
1.2.3. Tanıma ve Tenfiz Usulü

İKİNCİ BÖLÜM
NEW YORK KONVANSİYONU UYARINCA BİR TENFİZ ENGELİ OLARAK TAHKİM ANLAŞMASININ GEÇERLİLİĞİ
2.1. TAHKİM ANLAŞMASININ ÖZELLİKLERİ
2.1.1. Tahkim Anlaşmasına Genel Bakış
2.1.2. Tahkim Anlaşmasının Bağımsızlığı
2.1.3. Kompetenz-Kompetenz Prensibi
2.1.4. Tahkim Anlaşmasının Nispiliği
2.2. NEW YORK KONVANSİYONU UYARINCA TAHKİM ANLAŞMASININ ESAS BAKIMINDAN GEÇERLİLİĞİ
2.2.1. Genel Olarak
2.2.2. Tahkim Anlaşmasına Uygulanacak Hukuk
2.2.3. Tahkime Başvurma İradesi
2.2.4. Tahkime Elverişlilik
2.3. NEW YORK KONVANSİYONU UYARINCA TAHKİM ANLAŞMASININ ŞEKLEN GEÇERLİLİĞİ
2.3.1. NYK’da Öngörülen Yazılı Şekil Şartı
2.3.2. MTK’da Öngörülen Yazılı Şekil Şartı
2.3.3. Şekil Eksikliğinin Sonucu
2.3.4. Tahkim Anlaşmasının Dili

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM
NEW YORK KONVANSİYONU UYARINCA BİR TENFİZ ENGELİ OLARAK EHLİYETSİZLİK
3.1. EHLİYET KAVRAMI
3.1.1. Hak ve Fiil Ehliyeti
3.1.2. Ehliyetsizlik İtirazlarında Uygulanacak Hukuk
3.2. TAHKİM ANLAŞMASI YAPMA YETKİSİNİN EHLİYETLE İLİŞKİSİ
3.2.1. Ehliyet ve Yetki Kavramları Arasındaki Ayrım
3.2.2. Özel Yetki Şartı
3.2.3. Özel Yetkinin Verilme Şekli
3.2.4. Yetkisizlik İtirazlarında Uygulanacak Hukuk
3.3. TÜZEL KİŞİLERDE TEMSİL
3.3.1. Ultra Vires Yasağının Kalkışının Etkisi
3.3.2. Tahkim Anlaşmasının Ticaret Şirketlerinin Organları Aracılığıyla Yapılması
3.3.3. Tahkim Anlaşmasının Ticaret Şirketlerinin Temsilcisi Aracılığıyla Yapılması
SONUÇ